Ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο, όλα τα στοιχεία υπνοβατούν και αναμιγνύονται χωρίς να ταιριάζουν απόλυτα. Η μνήμη και ο χορός διασταυρώνουν το πραγματικό με το ονειρικό και τα τοποθετούν σε ένα ενδιάμεσο πεδίο -  μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης.

Το έργο εμπνέεται από τα όνειρα των κατοίκων της Ελευσίνας και δημιουργεί έναν τόπο από εικόνες, μορφές και κινήσεις που μπλέκονται και συνομιλούν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο λεξιλόγιο.

Τρία σώματα εξερευνούν αυτόν τον ενδιάμεσο μη-τόπο και διηγούνται ιστορίες – μωσαϊκά, δίνοντας υπόσταση στο συλλογικό φαντασιακό μιας πόλης που ονειρεύεται.