Το έργο αποτελεί μία απόπειρα σκηνικής αποτύπωσης ενός ονείρου. Η Ελευσίνα μεταμορφώνεται σε έναν φανταστικό τόπο και το σώμα ως ενδιάμεσος ορίζει το μέτρο για την υπέρβαση ή την αρμονία. Ένα προσωπικό ταξίδι εξερεύνησης του ανοίκειου τόπου της Βλύχας, όπου ο συγκερασμός τεχνητών υλικών και στοιχείων της φύσης, αναζητούν τη σωματικότητα μίας μετάβασης και την αστείρευτη σχέση μεταξύ δημιουργίας και καταστροφής.
