Τι συμβαίνει σε έναν τόπο, όπου όλα έχουν ήδη συμβεί;

Από την πραγματικότητα μιας αυλής, επισκέπτομαι τον τόπο που συντελείται η σωματική εξάντληση με σκοπό τη μεταμόρφωση και την αναμονή ενός μυστηριώδους “κάτι”, ερευνώντας πώς η φαντασία επιστρατεύεται ως μέσο επιβίωσης κι αλλαγής. Η ησυχία του σώματος στη διαδικασία της εντατικής προσπάθειας, ένας ορισμένος χώρος με αόριστες δυνατότητες, συντελούν πεδίο μάχης, προσευχής, αγανάκτησης, υπόσχεσης πως δεν εγκαταλείπουμε πριν τα δώσουμε όλα στην αταξία της τρυφερότητας. Ένα τραγούδι αφιερωμένο στην Ελευσίνα που πληγώνει και πληγώνεται, μια ονειρική μετάβαση στο άπιαστο όνειρο, στη διέξοδο, στη στιγμή που το σώμα είναι τα πάντα και τίποτα, στην κούραση, στην ελπίδα, στην αγανάκτηση, σ’ ένα υπερβατικό βήμα προς το άγνωστο.